Vanochtend raakten mijn collega Amira en ik in een verhit gesprek verwikkeld. Het ging erover dat in Nederland de meeste mensen die lomilomi massage (m.n. de tempelstijl) willen leren, daar niet meer dan een paar dagen voor over hebben.
Het is een gesprek dat we vaker voeren en waar de nodige frustratie mee gepaard gaat. Waarom? Omdat je deze vorm van bodywork – als je recht wilt doen aan de diepgang van dit werk – niet in 5 dagen kunt leren, laat staan in een weekend. Terwijl lomilomi booming business is, en de 2-en 3-daagse cursussen als paddenstoelen uit de grond schieten.
Natuurlijk! Lomilomi massage, en dan met name kahuna bodywork (tempelstijl) is razend populair en iedereen wil een (financieel) graantje meepikken, dat snap ik ook wel. Toch gaat ’t me al jaren aan ’t hart dat de diepgang van dit werk verwatert tot zoiets als de forearmdance, of “de massagetechniek waarbij je voornamelijk je onderarmen gebruikt”.
In een lomilomi training gaat ’t niet in eerste instantie om het leren van een massagetechniek. En ik zal ’t je nog sterker vertellen: lomilomi (en dan heb ik ’t over Kahuna Bodywork) IS geen massagetechniek.
Kahuna Bodywork is oorspronkelijk bedoeld als transformatieritueel en werd in de tempels (hei’au) van Hawaii uitgevoerd in sessies van meer dan 10 uur. Dit overgangsritueel was ontwikkeld “to bring initiates to an expanded experience of their place in the Universe, creating more possibility of living in the best possible alignment with themselves, their families, communities and environment.”
In een lomilomi/Kahuna Bodywork sessie gaat het er niet om fysieke problemen op te lossen of ontspanning teweeg te brengen. Natuurlijk, dat gebeurt ook, maar als getrainde lomilomi practitioner creeer je een container waarin je “the Life Spirit Force in the cells of both giver and receiver “, de ruimte geeft om de healer re zijn. Wil je in staat zijn om dat te doen? Wil je de magie van dit werk ervaren en dieper gaan dan een nieuwe massagetechniek op je menu? Wees dan bereid om je te laten trainen!
Waarom? Omdat je als practitioner eerst met jezelf aan ’t werk gaat: je verruimt je bewustzijn, je ruimt je emotionele, mentale en fysieke bagage op (en o ja, we hebben allemaal gedachten, structuren, patronen die ons in de weg staan) en je gaat verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven. Kortom, je brengt jezelf in balans met de breath of life voordat je je diensten als lomipractitioner aan anderen aanbiedt.
Kahu Abraham zei over het werk aan de massagetafel: “The person on the table is the script. He choreographes the dance.” De taak als practitioner is om dat script te volgen. Als practitioner ben je in staat te luisteren, te zijn in plaats van te doen. Je bent in staat je over te geven aan degene die op jouw tafel ligt, zonder dat je precies hoeft te weten wat te doen. Met als gevolg dat de ontvangende losgeweekt wordt uit bekende patronen, en uitgenodigd zich over te geven. Zodat hij/zij de grootsheid en expansie van zijn/haar ‘uhane (spirit) kan gaan ervaren.
Dat vraagt fysieke training, maar vooral ook mentale training. Een van de manieren waarop Kahu Abraham zijn haumana (studenten) fysiek en mentaal trainde was met Ka’aleleau – Flying Dance Meditation. Want met de Flying Dance Meditation ontwikkel je mana (power) en aloha (onvoorwaardelijke liefde). Je leert de structuur los laten, je over te geven aan de oneindigheid van het universum. Met de Flying Dance Meditation verbind je je met je Pule (prayer), en de oneindige liefde van je hart. En die kwaliteiten breng je mee naar je ku’ahu (altaar), je massagetafel. Kwaliteiten waarmee je de ander werkelijk van dienst kunt zijn.
Natuurlijk, zo’n training is niet voor iedereen. Maar wil je daadwerkelijk iets exceptioneels toevoegen aan je werk en aan je leven? Laat je dan niet verleiden door de shortcuts van 2 of 3 dagen. Want lomilomi is for life. Ik daag je uit!
Dus mijn vraag aan jou is: Wat heb jij geleerd in je 2-daagse lomicursus (tempelstijl)? Vertel het ons in het commentaarveld hieronder, en win een gratis lomisessie!