Respect. Of juist niet.

Kumu Kai Kaholokai teaching Herbal Medicine

Kumu Kai Kaholokai teaching Herbal Medicine

Afgelopen weekend gaf mijn collega Amira Segal een 3-daagse cursus Hawaiiaanse lomilomi massage. Eigenlijk is zo’n kort weekend niet ons ding. Zeker wanneer je een oude cultuur vertegenwoordigt waarin een Haumana (student) pas na 20 jaar observatie een ander mocht aanraken.

Maar er kwamen zoveel verzoeken binnen. En je wilt toch je verhaal doen. Mensen laten ervaren wat Hawaiiaanse lomilomi kan zijn.Hun ogen openen voor het pad dat ze gaan bewandelen. Dus we legden Aunty Maile (zie foto hieronder) – een van onze Hawaiiaanse leraren – het dilemma voor. En zij zei: ‘Why don’t you teach my family lineage of lomilomi?” 

Dus zo gezegd, zo gedaan.

Inmiddels volgden heel wat mensen de cursus. Daar leer je niet alleen lomilomi massage inclusief La’au lapa’au ( Herbal Medicine) maar ook respect voor de Hawaiiaanse cultuur. Dat het bijvoorbeeld belangrijk is om te weten wie de leraren van je leraren zijn. Zodat je weet op wiens schouders je staat en je je kunt verbinden met de kennis die je gegeven wordt.

Aunty Maile teaching lomilomi

Aunty Maile teaching lomilomi

Aunty Maile gaf ons niet alleen toestemming, maar herinnerde ons ook aan een belangrijke les die alles te maken heeft met respect. Als je les wilt geven vraag je eerst toestemming aan je KUMU (leraar). Want KUMU betekent niet alleen leraar, maar ook bron. Bron van kennis waar je leerlingen (Haumana) zich aan kunnen laven. Da’s dus niet niks. Het is dan ook je eigen KUMU die kan inschatten of jij voldoende in huis hebt om die bron te kunnen zijn.

Dat laatste is een lastige in onze westerse cultuur. We laten ons liever door niemand iets vertellen en denken al gauw  ‘dat doe ik wel even’. En nemen het vervolgens niet zo nauw. Zeker niet met lomilomi. Da’s jammer. Verdomd jammer. Want met elke leraar die na het volgen van een 2-daagse cursus denkt zelf te kunnen lesgeven, raken we verder verwijderd van die bron. En gaat meer van de oorspronkelijke kennis verloren.

Da’s nou precies wat onze Europese voorouders veroorzaakten nadat ze in 1789 voor het eerst voet aan wal zetten in Hawaii. Door ziektes – waar de mensen van Hawaii geen afweer voor hadden – reduceerde de Hawaiiaanse bevolking binnen 50 jaar van 1 miljoen tot een schamele 40.000. En vervolgens werd Hula (Hawaiiaanse dans) als zijnde heidens, verboden, mochten de Kahuna (experts, priesters, medicine men) hun werk niet meer doen, werd de Hawaiiaanse taal verboden, en werd de nog resterende Hawaiiaanse bevolking met man en macht bekeerd. Het zal je niet verbazen dat veel van de oorspronkelijke Hawaiiaanse kennis daar verloren is gegaan.

Hoe bijzonder is ’t dus dat onze huidige Hawaiiaanse leraren toch weer bereid zijn om hun kennis met ons te delen. Dat betekent dat je als lomilomi practitioner en als lomilomi leraar een grote verantwoordelijkheid hebt. Zorg ervoor dat de kennis die je hebt ontvangen intact blijft, zodat de Mana (kracht) ervan behouden blijft.  Als je die verantwoordelijkheid niet wilt, ga dan maar iets anders doen.

De tijd dat het me woedend maakte om te zien met hoe weinig respect masserend Nederland omgaat met de Hawaiiaanse lomilomi traditie, ligt nog niet zo ver achter me. En soms pakt het me nog steeds. Dan adem ik in en uit, en beoefen ho’oponopono:

I am so sorry for creating this situation
please forgive me
I love you
thank you

Plaats een reactie